Ratno wzmiankowano po raz pierwszy w 1347 r., a tutejsze sędziostwo, położone na obszarze późniejszego Ratna Górnego wymieniono w r. 1413. Ok. 1460 r. zarysował się po raz pierwszy podział Ratna na dwie części Dolną i Górną, który wynikał z faktu, że Ratno Dolne było rycerskim lennem, a Ratno Górne długo jeszcze należało do dóbr kameralnych. W czasach nowożytnych część gruntów Ratna Górnego była nadawana szlachcie (Reichenbachom), w związku z czym wykształciły się tu m.in. dobra Oberhof oraz Gütlein. Pozostała część Ratna Górnego z sędziostwem, 16 kmieciami i zarodnikami stała się własnością miasta Radków. Zachowały się dwa przekazy dotyczące przejęcia wsi. Według jednego Radków wszedł w jej posiadanie w 1586 r., a według drugiego w 1599 r. W wyniku sankcji, jakie spadły na Radków w trakcie wojny trzydziestoletniej, miasto musiało zwrócić Ratno Górne, które znów włączono do dóbr kameralnych. Ponownie sprzedano je w 1684 r. Danielowi Paschasiusowi von Osterberg, posiadaczowi majętności ziemskiej w Ratnie Dolnym. Obie części wsi pozostawały w jednych rękach jeszcze przez prawie dwa następne stulecia, ale mimo to zachowały administracyjną odrębność i zróżnicowane nazwy.
Proporcje podziału Ratna na dwie części znane są dopiero ze źródeł z drugiej połowie XVIII w. Wynika z nich, że miejscowość podzielona była na niemal równe połowy, dolną i górną. W obu życie gospodarcze w XVII i XIX wieku kształtowało się podobnie. Rozwijały się rzemiosło oraz podstawowe gałęzie lokalnego przemysłu, takie jak przemysł młynarski, drzewny, propinacyjny i olejarstwo.
W czasach nowożytnych, po 1684 r. Ratno Górne podzielone było na dwie części, dominialną połączoną z włościami w Ratnie Dolnym oraz sędziowską, w skład której wchodziły wolne dobra sędziowskie wraz z przynależnymi do niego poddanymi.
Sędziostwo w Ratnie, a później w Ratnie Górnym wzmiankowano po raz pierwszy w 1413 r. Od pierwszych dziesięcioleci XV w. należało do: Petira von Rathen (ok. 1413 do 1414), Petera Ulmanna (po 1414, ok. 1415, 1420), Hansa Rörichta (ok. 1454), Hansa Zenkera (ok. 1454-1465), wdowy po Hansie Zenkerze (do 1469), Georga Zenkera (od 1469), Jorge Czen-kira (ok. 1478), Georga Czenkera (ok. 1498-1499), Mertina Zenkera (ok. 1509, 1510), Hansa Rüdigera (po 1510), Georga Riegera (ok. 1594). Josepha Rupperta (ok. 1682), Samuela Rauera (ok. 1693-1714), Ernsta Friedricha von Hund (ok. 1714), pana von Hundt (ok. 1765), Bernharda (1789), Rosenbergera (1830) i Volkmanna (1845). Sędziowie zobowiązani byli do pobierania cła we wsi. Posiadali początkowo sędziostwo, a później w XVII i XVIII w. wolne dobra sędziowskie. Do sędziostwa należały: grunt (co najmniej 6 łanów), las. młyn (1413), młyn (1454), młyny olejowy i zbożowy (1494) oraz część wsi z poddanymi. W 1765 r. byli to czterej chałupnicy i komornicy oraz dwaj rzemieślnicy, a w roku 1789 do dóbr sędziowskich należało 5 zagrodników. W latach ok. 1830-1845 w dobrach mieszkało 31-34 osób zajmujących 8-9 budynków mieszkalnych. W 1851 r. sędziostwo kupiło miasto Radków, planując założenie na jego terenie cegielni i pieca wapienniczego. Miasto posiadało wolne dobra sędziowskie jeszcze w 1916 r.
W drugiej połowie XIX w. obie części wsi, dominialną i sędziowską scalono. Ratno Górne było wówczas średniej wielkości gminą wiejską, maksymalnie zaludnioną ok. r. 1867 (558 osób). W okresie międzywojennym zmieniła się struktura zawodowa mieszkańców wsi, którzy w mniejszym stopniu trudnili się rzemiosłem i rolnictwem, a więcej pracą najemną, w tym w przemyśle. Na początku XX w. powstał w Ratnie Górnym, na linii kolejowej ze Ścinawki Średniej do Radkowa przystanek kolejowy.
Po 1945 r. Ratno Górne zostało zasiedlone i ze względu na dobre warunki glebowo-klimatyczne, położenie przy drodze do przejścia granicznego w Tłumaczowie oraz sąsiedztwo Radkowa i Wambierzyc ma ustabilizowaną sytuację ludnościową. Rolnictwo, do końca XX w. główne źródło utrzymania mieszkańców wsi, obecnie nie ma tak dominującej pozycji. Znaczna część mieszkańców pracują bowiem w okolicznych miejscowościach. Po utworzeniu w 1993r. Parku Narodowego Gór Stołowych wzmógł się znacznie ruch turystyczny w rejonie, co pośrednio wpływa stopniowo na zmianę charakter miejscowości, w coraz większym stopniu nastawionej na obsługę ruchu turystycznego. Aktualnie na terenie wsi funkcjonują 4 gospodarstwa agroturystyczne. Bliskość Radkowa powoduje, iż w Ratnie Górnym nie rozwinęło się w sposób wyraźny zaplecze gastronomiczne i handlowe. Funkcjonuje jeden sklep z podstawowymi artykułami spożywczymi oraz 2 firmy usługowe.
